Onbetaalde schoolfacturen zorgen voor steeds meer kopzorgen. Het valt te begrijpen dat schooldirecties er van af willen, maar de trend om steeds meer een beroep te doen op incassobureaus doet wenkbrauwen fronsen. Meer zelfs: het hoeft niet te verbazen dat op die manier bruggen worden opgeblazen.
Als we met het einde van het schooljaar in zicht één afspraak zouden willen maken, dan wel deze: zullen we deze keer géén diploma’s intrekken omdat ouders een rekening niet hebben kunnen betalen? Zullen we de jongeren die de stap naar de arbeidsmarkt willen zetten deze keer niét saboteren?
Welk aandeel heeft de jongere zelf in een onbetaalde schoolfactuur? Met welk recht dus straft een school een jongere hiervoor af? Is die onbetaalde factuur überhaupt wel iémands fout?
De Beweging pleit ervoor om te durven kijken naar wat er áchter die onbetaalde schoolfactuur schuilt? Als we dat samen doen, kunnen we op zoek naar een oplossing. Een duurzame oplossing, voor zowel de school, de ouder(s) als de leerling.
Vertrouwen
Tijdens een overleg binnen de Beweging gaven ouders aan dat de vertrouwensband met de school de sleutel is. Het gevoel hebben dat je als ouder gerespecteerd wordt, dat je aanzien wordt als ouder die het beste voor heeft met zijn of haar kind, is van cruciaal belang. Wie een incassobureau afstuurt op ouders die het moeilijk hebben met betalen, stuurt alleen maar het signaal dat hij overtuigd is van hun onwil en hun profitariaat.
De uitstroom van ongekwalificeerde jongeren is nog steeds hallucinerend hoog. Veel acties worden ondernomen om die aangroei tegen te gaan, het besef is namelijk groot dat een diploma kansen biedt. Maar dan gaan we toch geen tegenbeweging opstarten door op basis van openstaande rekeningen andere jongeren opnieuw kansen te ontnemen?